Lucky me
Idioot veel mooie schoenen? Ja. Jammer dat ik ze niet meer kan dragen? Ja en nee. Want wie overleeft er een val van 7 meter van een dakterras? En zou dan nog klagen niet langer op hakken te kunnen lopen?
Ja, ik ben one lucky bastard. Goed, ik kan mijn schoenen niet langer dragen. Maar loop – en dans – nog steeds rond! En prijs mij inmiddels gelukkig met speciaal voor mij aangepaste schoenen.
Revalideren was zwaar. Alle clichés zijn waar. Het besef van je kwetsbaarheid, waardoor je het leven meer koestert. Het besef dat het geluk eerder in jezelf zit, dan in een paar schoenen. En dat de hoogte van je hak niet synoniem is aan elegantie.
En toch, ik houd van schoenen. Ik heb een fantastische collectie. Pareltjes. Veelal buitensporige aankopen – aangeschaft op mijn reizen naar Londen, New York, Parijs, Rome, Barcelona, Madrid – gewoon omdat het kon. Gewoon omdat ik er verliefd op was.
People that never learn to fall, don’t learn to get up. Dancers learn that a fall is not a terminus, but a way station, to roll on, stand up, or turn it into a beautiful sliding.
Ze zijn nu te koop, niet omdat ik ze niet langer mooi vind. Ik verkoop schoenen die ik prachtig vind. Die niet alleen met zorg zijn uitgekozen, maar ook met zorg zijn behandeld.
Mijn schoenen trekken er graag weer op uit. Ze zijn te mooi om in de kast te blijven staan. Neem jij ze mee uit dansen? Mee naar nieuwe, inspirerende plekken?